Down Under part 3

Zo na 2 weken radio stilte, laat ik weer eens wat van mij horen. Op het moment van typen (21 februari) zit ik lekker in de zon weg te branden met een temperatuur tussen de 25 en 30 graden. Erg vervelend allemaal!
Ik kijk nog elke dag uit het raam om te kijken wat voor weer het is zodat ik weet wat voor soort kleren ik aan zal trekken. Ik vertelde dat aan iemand in het hostel en die lachte mij hard uit. Hij vertelde dat het helemaal niet nodig was want het was hier altijd goed weer. En ja dat wil je natuurlijk graag geloven. Dus de volgende dag zonder naar buiten te kijken korte broek en shirt aangetrokken en ja hoor.. het regende..

Het is erg fijn om te horen dat veel mensen het leuk vinden om mijn verhaaltjes te lezen! Daarbij krijg ik ook van veel mensen de reactie van goh Joep wat loop jij veel! Maarja wat moet ik anders, want heb hier geen auto, bussen rijden er wel maar zijn alleen toeristen bussen en fietsen is ook niet erg makkelijk met al die bergen (de Alp d’Huez is er niks bij). Dus dan blijf lopen over, wat hier totaal geen straf is want de omgeving is hier gewoon prachtig en dan vergeet je gewoon dat je aan het lopen bent. Aan het lopen ben ik dus al wel gewend. Net zoals het Engels praten en verstaan. Waar ik nog een beetje aan moet wennen is dat de auto’s hier aan de verkeerde kant rijden en ik dus bij het oversteken eerst naar rechts moet kijken en dan pas naar links. Het moest natuurlijk ook een keer gebeuren dat ik aan de verkeerde kant in een auto stapte, en dat is toch best een dom gevoel als je dat overkomt.

Dinsdag 11 en woensdag 12 februari stond er een kamp op het programma met de school. Dit kamp was helemaal georganiseerd door de studenten zelf. Na een korte briefing moesten wij met de auto 10 minuten het bos in rijden om op de kamp plek aan te komen. (in Australië kan je op veel plekken gratis kamperen in de bossen). Bij aankomst werd er gelijk een kamp opgebouwd en binnen de kortste keren zaten we lekker in het zonnetje van een watermeloen te genieten. Wat heel erg verschillend is met een kamp in Nederland of de Ardennen is dat hier telefoons niet werken. Er is geen enkel bereik, daardoor krijg je gelijk een hele andere positieve sfeer binnen de groep. Er waren zelfs satelliet telefoons en speciale nood gps apparaten meegenomen. Het doel van het kamp was om een elkaar beter te leren kennen en te ervaren hoe je voor een groep moet staan en wat je met groepen kan doen. Er was gezorgd voor lekker eten, leuke spelletjes, vrije tijd en leerzame momenten. ’s Nachts begon het helaas te regenen en ben ik onder een tarp gaan liggen en heb ik geprobeerd te slapen. Dat ging vrij lastig want het was super warm en daarbij kwam ook dat er ongelooflijk veel lawaai is van alle beesten. In de bossen hier hebben ze waardige vervangers voor de kraaiende haan, namelijk de papagaaien, kakatoes en toekans maken je om een uurtje of 5 wakker met hun gekrijs. Maar ondanks dat heb ik toch redelijk kunnen slapen.

Donderdag stond mijn workshop op het programma, dit moest ook opgenomen worden op film. Ik had mijn SD kaart in de camera gestopt met de gedachte dat de film hierop opgeslagen zou worden. De workshop was erg goed verlopen, iedereen was erg enthousiast en dat is natuurlijk fijn om te horen! Na de workshop snel alles opgeruimd en materiaal gepakt om te canyoningen. Omdat ik wat last van mijn ogen had deze dag had ik mijn bril op maar gelukkig had ik mijn lenzen meegenomen naar school. Maar door de haast kwam ik op de locatie waar de canyon startte erachter dat ik mijn lenzen had laten staan op school. Dus er zat maar 1 ding op, zo veel mogelijk de bril ophouden en bij de grote sprongen maar zonder bril proberen te kijken. Gelukkig verliep dit zonder problemen. Samen met 1 leraar en 2 klasgenoten zijn wij samen de canyon ingedoken. En dat is super vet! Grote sprongen maken en glijden van de rotsen het water in, eigenlijk 1 grote speeltuin! Maar er is ook gevaar (wat ik dus niet kon zien omdat ik mijn bril af had) want er zitten hier ook slangen en die zwom in het water langs ons heen. Gelukkig was 1 van de klasgenoten een broer van Steve Irwin, hij pakte de slang zo op en bracht ons in veiligheid. Deze jongen is een wandelende encyclopedie en kan je alles vertellen over alle planten, dieren en de omgeving. Erg fascinerend om naar te luisteren! Als spetterende afsluiting van de canyon was er een abseil door een waterval. Samengevat WAUW!

Bij thuiskomst wilde ik de filmpjes van mijn SD kaart op mijn pc zetten. Maar na heel goed en heel lang zoeken kwam ik tot de conclusie dat de filmpjes niet op mijn SD kaart waren opgeslagen.. Ik zag de bui al wel hangen.. maar ik had heel veel geluk want na een belletje naar school bleek dat de film op de camera zelf was opgenomen. Wat een geluk!
Na deze opluchting kon ik ook al mijn spullen bij elkaar gaan rapen want ik had een nieuwe plek gevonden waar ik de komende weken zal verblijven. Gelukkig niet meer in een hostel maar in een huis dat ik deel met 1 ander meisje dat in de klas zit. Een huis met alles erop en eraan dus dat is super chill. In de tuin staat een citroen struik met citroenen, een appel boom met appels en een perenboom met, ja je raad het al, met peren!
Via via was ik aan baantje gekomen bij een kachelhout leverancier die ook een beetje van alles anders doet. Vrijdag was hier mijn eerste werkdag. Deze dag bestond uit het ruimen van tuinafval, een vrachtwagen vol met hout in een hout hok laden en een beetje snoeiwerk. Eigenlijk het zelfde wat ik thuis zou doen bij paps en mams alleen kreeg ik er nu voor betaald. Ik was wel helemaal gesloopt na deze dag.

Zaterdag ben ik een rondje gaan lopen naar “ruined castle”. Een tocht die aangegeven staat van 7 uur vanuit mijn huis. Gelukkig was dat berekend op erg langzame lopers want binnen 5 uurtjes was ik weer thuis. De tocht was een combinatie van verschillende soorten paden, soms moest ik over de rotsen klimmen, onder bomen door, over land slides maar ook sommige stukjes over een gewoon pad. Het was erg rustig en ben in totaal maar 2 mensen tegen gekomen. Het uitzicht boven op “ruined castle” was super, ondanks dat er veel wolken waren door de regen. De terugweg was erg zwaar want er moeten heel wat trappen beklommen worden om weer boven te komen. Helaas was mijn water op en kon ik dit pas boven weer aanvullen. Toen ik thuis kwam ben ik lekker in bad gaan liggen en verder niks gedaan.

Maandag was ik getransformeerd in een callcenter want ik moest heel wat bedrijven benaderen en een herinnering geven voor mijn onderzoek. De bedrijven hier zijn niet zo van het strakke plannen en hun beloftes nakomen. Dus soms moet ik deze dan achter de broek aan zitten.
Woensdag heb ik voor het eerst auto gereden in Australië, ik heb tijdens de hele weg niks anders gedacht dan links, links , links, links. Gelukkig heeft t voor geen problemen gezorgd, behalve dat mijn ruitenwisser steeds aan ging als ik links of rechts af wilde slaan. In de middag stond de eerste observatie gepland, namelijk een segway tour door de bergen. Helaas regende het heel de dag maar de tour ging gewoon door. Na een paar oefeningen konden wij een aan een tourtje beginnen en natuurlijk een beetje spelen. Een geslaagde activiteit!

Donderdag ben ik weer gaan werken. Dit keer moest er in een tuin worden gewerkt. Mijn taak was om 3 boompjes uit te doen en terug te planten op een andere plek. Dat ik ze ook terug moest planten kwam ik later pas achter, gelukkig had ik de wortels er mee uit gehaald.. Hopelijk gaan de boompjes niet dood! Na deze actie werd ik gepromoveerd tot plantjes planter. Na deze klus moesten er takken worden afgezaagd van een boom die boven een huis hingen. Dit was natuurlijk gesneden koek voor mij want dat heb ik al wel eens vaker gedaan. Binnen no-time zat ik boven in de boom om de takken weg te zagen. Beneden stonden ze te kijken met open mond. Deze actie heeft mij wel opslag opgeleverd voor de dag .
’s Avonds stond er een bbq en feestje op het programma van Annemarie. Annemarie komt ook uit Nederland en is bijna klaar met haar stage hier in Katoomba. Haar had ik dinsdag avond ontmoet tijdens een gezellig avondje op het terras. Bij de bbq waren veel instructeurs aanwezig en kwam ik nog een bekende tegen uit Nederland! Het wereldje is maar erg klein hier en iedereen kent hier iedereen. Het feestje was erg gezellig en het was erg leuk om nieuwe mensen te leren kennen!
En nu is het alweer bijna weekend. Met een aantal mooie activiteiten in de planning. Zaterdag ga ik klimmen, zondag canyoningen en dinsdag weer. Voor de verandering duiken wij vrijdag en zondag weer de canyon in. Leuke vooruitzichten dus! Deze verhalen zullen jullie in het volgende verslag kunnen lezen!