De eerste week!

Hi There!

De tijd vliegt voorbij en ik zit inmiddels al 7 daagjes down under (op moment van schrijven). Ik moet zeggen het is hier goed uit te houden! Lekker weer, aardige en vooral aparte mensen en er is genoeg te doen en te zien! Helaas moet er ook aan school gewerkt worden maar dat is hier totaal geen straf! Zo ga ik 2 á 3 dagen per week naar een outdoor recreation school in Wentworth Falls. Hier neem ik af en toe een kijkje tijdens de lessen om te kijken hoe de studenten hier opgeleid worden in vergelijking met Nederland. Ik heb ook een eigen kantoortje waar ik aan mijn eigen opdrachten kan werken. Met deze klas ga ik volgende week dinsdag en woensdag op kamp. Ik ben benieuwd hoe ze het geregeld hebben! Slapen gebeurt in ieder geval onder de blote hemel!
Zondag 2 februari stond er weer een tocht op het programma met als bestemming Minnehaha Falls. Op goed geluk, een fles met water en een zwembroek ben ik vertrokken uit het hostel. Gelukkig zit het met mijn richtingsgevoel wel goed want na 45 minuten lopen stond daar het bordje, Minnehaha Falls. Yes dacht ik nog een paar minuten lopen en dan ben ik er. Maar helaas, dat werd toch snel nog een uurtje extra. Maar het was zeker de moeite waard zoals jullie kunnen zien op de foto’s. Een waterval van 40 meter met daaronder een grote plas met water waarin je lekker kon zwemmen. Het water dat goed koud was gaf een heerlijke verkoeling want de zon brandde flink op mijn Nederlandse witte huidje. Na een uurtje te hebben gezwommen, gezeten en gekeken hoe een aantal gekken van halverwege de waterval naar beneden sprongen ben ik terug gaan lopen. Het eerste stuk was gelukkig in de schaduw. Maar helaas voelde ik dat mijn schouders aardig aan het verbranden waren toen ik de bossen uitkwam. Dit was midden op de dag en er is nou eenmaal niet veel schaduw te vinden op dat tijdstip, tel daarbij een wandeling terug (bergopwaarts) van een uur bij op en je weet dat dit niet erg prettig is. Het was zelfs zo warm dat het teer van de weg aan mijn schoenen bleef plakken. Maar toen kwam de survival man in mij naar boven, en ben ik gaan liften. En pats boem de eerste auto die langs kwam kon de zielige uitdrukking op mijn gezicht niet weerstaan en heeft mij terug gebracht naar het centrum. Toen ik terug in het hostel in de spiegel keek kwam ik er achter dat niet alleen mijn schouders maar ook mijn armen en mijn gezicht zo rood als een tomaat waren. De rest van de dag heb ik dus de zon niet meer op mij laten schijnen! Dat was ook niet zo erg moeilijk want de jetlag was toen nog steeds aanwezig. Ik viel de eerste paar dagen rond 9 uur in slaap, werd halverwege de nacht een keer wakker en dan om half 7 was ik weer klaar wakker. Dit heeft een aantal dagen geduurd maar gelukkig ben ik er nu van af. Het tijdsverschil maakt het af en toe wel lastig om te communiceren met Nederland maar gelukkig hebben er al wel een paar Skype gesprekken plaats gevonden.
Het is opvallend hoeveel Duitse backpackers en Aziatische toeristen er hier rondlopen. Het lijkt wel een invasie uit de oorlog. Maar gelukkig praten de Duitsers gewoon Engels en is het prima communiceren 
Zoals ik in het begin al zei ga ik ook een aantal dagen naar school. Maandag was mijn eerste dag. Met de trein van Katoomba naar Wentworth Falls (10 minuten) en dan nog een stukje lopen. En ik dacht, een klein dorpje als Wentworth Falls zal natuurlijk maar 1 school hebben. Dus de eerste school campus die ik tegen kwam ben ik op gegaan. Ik keek mijn ogen uit en hoopte stiekem dat dit niet de campus was waar ik moest zijn. Iedereen liep in school uniform. De jongens droegen allemaal zwarte schoenen, witte lange sokken, zwarte lange broek, blouse en stropdas. De meisjes droegen zwarte schoenen, witte lange sokken, lange zwarte rok en een blouse. Op deze campus heb ik mijzelf suf gezocht naar Block F, die achteraf daar helemaal niet bestond. Bij navraag bleek dit gelukkig niet de locatie te zijn waar ik heen moest. Ik moest bij de buren zijn. Uiteindelijk block F gevonden en kennis gemaakt met de leraren. Allemaal super aardig en allemaal veel ervaring in de outdoor sporten. Elke leraar heeft daar zijn specialiteiten zoals klimmen, canyoning, kanoën, mountainbiken en speleologie.
Op woensdag heb ik een hele dag meegelopen met de klas. Het zijn allemaal totaal verschillende types en de meeste hebben nog nooit aan een touw gehangen. Dus ze moeten allemaal bij 0 beginnen. Dat wordt nog wat!
Terug in het hostel waren er weer nieuwe gezichten en daaronder ook een Belg. Daar een beetje contact mee gehad maar het is jammer dat bijna iedereen na 1 of 2 dagen vertrekt. Het is dan meestal ook het standaard praatje van hoe heet je, waar kom je vandaan, hoelang blijf je in Australië, hoelang blijf je hier en wat zijn je plannen nog. Maar het is wel leuk om zo met verschillende mensen in contact te komen!
Helaas kan het ook slecht weer zijn in Australië en dat heb ik gemerkt. Dinsdag en woensdag heeft het 2 dagen lang geregend. Dat is natuurlijk vet jammer maar het was toch nog wel 20 graden dus zo erg was het ook niet. Alles was ook weer snel droog.
Donderdag ben ik in de middag samen met een leraar van de school gaan klimmen bij Sublime point. Oef wat is het mooi hier! Vanaf dit punt kijk je op de andere kant van de 3 sisters. Na een 30 minuten naar beneden te hebben gelopen kwamen we bij het begin van de rots. Als je vanaf dit punt al naar beneden keek dan was het zeker nog een aantal 100 meter naar beneden. En wij moesten nog 200 meter omhoog wilden wij weer bij de auto komen. Uiteindelijk hebben wij 2.5 uur geklommen en hebben wij te top bereikt. Wat een mooi uitzicht tijdens deze klim het is gewoon onbeschrijflijk. Jullie moeten het eigenlijk allemaal met eigen ogen komen zien! Na deze inspanning ben ik weer terug naar het hostel gebracht. En heb ik lekker met de beentjes omhoog gezeten.
De donderdag en vrijdag was ik overdag druk bezig geweest met het bezoeken van outdoor bedrijven die hier in deze regio hun activiteiten uitvoeren. Ik bezoek deze bedrijven en geef daar een korte presentatie over het onderzoek. Het doel hiervan is om de bedrijven mee te laten werken aan het onderzoek. Gelukkig zijn ze tot nu toe allemaal al erg enthousiast en liggen er een paar mooie activiteiten vast voor de komende weken. Wat dat allemaal zal zijn kunnen jullie lezen in het volgende verslag! (cliffhanger!).
Zaterdag was het 8 februari en dat betekend feest! Dat begon al vroeg in de ochtend met een Skype gesprek met paps en mams gevolgd met een Skype gesprek met Den Bosch! Dat was een leuk begin van de dag! Eerst was de planning om een grote wandel tocht te maken maar dat plan kon al snel uit ons hoofd gezet worden want de zon was weer hard aan het werk en het kwik schoot al snel naar de 35 graden. Al snel was er een nieuw plan gevonden namelijk, lekker niks doen en in het zonnetje/schaduw zitten met een dikke laag zonnebrand, een koud biertje en muziek. Zo tikten de uurtjes langzaam weg. Rond een uur of 11 ben ik met 3 andere Nederlanders een kijkje gaan nemen in het dorp. Daar hebben we een paar biertjes gedronken in een barretje en een dansje gedaan in de lokale club. En rond een uur of 4 lag ik in bed.
Zondag heb ik lekker een beetje uit kunnen slapen tot dat ik het bed uit dreef, want de zon staat in de ochtend recht op de kamer waar ik slaap. Omdat ik niet weer een dag niks wilde doen heb ik rond de middag 2 eitjes gekookt en 2 sandwiches gemaakt en ben ik weer gaan lopen. Onderweg ergens op een rots geklommen met een mooi uitzicht op een waterval en daar gepicknickt. Na deze lekkere break ben ik nog verder door gelopen en een mooi plekje gezocht naast de “3 sisters” en genoten van de zonsondergang. Uiteindelijk heb ik zondag ook weer een tocht gemaakt van 4 á 5 uur. Maar de tijd vliegt zo voor bij, net zoals veel papegaaien die rakelings langs mijn hoofd heen zoefden.
Het is hier nu al weer avond en ga ik vanavond vroeg mijn bedje in. Morgen weer vroeg op en hopelijk wordt het weer een productieve dag.

Tot de volgende!

Cheers!