Leesvoer! Nummertje 4
Door: Joep van Dorst
Blijf op de hoogte en volg Joep
06 Maart 2014 | Australië, Katoomba
Welkom allemaal!
Ik heb weer mijn best gedaan om jullie een kijkje te geven in hoe het hier aan toe gaat! Veel lees plezier!
De laatste paar dagen van mijn verblijf in Katoomba zijn aangebroken. Zondag 9 maart vertrek ik richting Gerringong. Hier zal ik de langste tijd door gaan brengen. Maar voordat het zover is wil ik jullie graag vertellen wat ik de afgelopen weken weer mee heb gemaakt.
Als eerst wil ik jullie een beetje vertellen over een paar dingen die mij opvielen hier in Australië. Stel je gaat boodschappen doen en wil in de winkel alcohol kopen. Helaas dat is hier niet mogelijk, er zijn hier speciale “Bottle Shops”, dat zijn een soort van grote supermarkten alleen dan vol met drank. Een paradijs voor iedere alcoholist! Als je daar een wijntje of biertje uit wil zoeken ben je zeker een half uur bezig om te kiezen want de keuze is reuze! Maar dat terzijde, de winkelwagen zit vol met van alles en nog wat, maar geen alcohol. Afgerekend en wel wil je met je winkelwagen naar je auto lopen die een eindje verder op staat, maar dat zit er niet in. Als je op een bepaalde afstand komt van de uitgang van de winkel, dan blokkeert er 1 wiel van de winkel wagen en kan je geen kant op. Dit is mij gelukkig niet overkomen want ik doe geen boodschappen met een winkelwagen.
Soms heb je wel eens van die momenten waarvan je denkt, potverdikkeme wat is het hier stil. Nou dat heb ik niet, Gijs en Lex die zorgen ervoor dat ik op deze momenten (en ook andere momenten) kan genieten van lekkere muziek. Ik krijg zo eens in de 2 weken een mixje opgestuurd, genaamd “Radio Down Under”. Buiten de goede muziek zitten er ook leuke sketches in die hier altijd weer een nog bredere glimlach op mijn gezicht toveren.
Nu zullen jullie wel denken Joep is dit alles wat je mee hebt gemaakt? Nee natuurlijk niet! Hou je vast en geniet.
Voor mijn onderzoek moest ik bij een aantal bedrijven een participerende observatie uitvoeren. Dit was natuurlijk super vervelend want het waren allemaal leuke activiteiten! Op zaterdag stond er een klim cursus op het programma, lekker in het zonnetje rustig kijken en gezellig doen. Niet heel erg speciaal. Zondag stond er Abseil en de Empress Canyon op het programma. Tja dacht ik, abseilen heb ik al best vaak gedaan maar als je het in deze omgeving mag doen, dat maakt het toch weer onvergetelijk! Na het abseilen en de lunch stond de canyon te wachten. Deze canyon had ik 2 weken eerder ook al gedaan. Daarom was het dus een uitdaging om er iets speciaals van te maken maar helaas bleef het bij een salto . Aan het eind van Canyon stond de grote waterval te wachten. Dit blijft leuk om te doen! In de link staat een filmpje hoe ik met wat glijpartijen uiteindelijk beneden kom! https://www.facebook.com/photo.php?v=10203379987009050
De volgende dag was niet zo spectaculair want dit was een dagje die aan school besteed moest worden. Maar dinsdag was het weer raak! Er stond de zelfde activiteit op het programma alleen dan met een ander bedrijf. De abseil was op een andere locatie die ikzelf mooier vind. Heel toevallig kende ik 1 van de instructeurs dus dat gaf mij wat meer ruimte om er iets speciaals van te maken. Zoals jullie op de foto’s kunnen zien is dat ook gebeurt. Na 1 normale afdaling vertelde de instructeur mij van ja Joep ga maar eens ondersteboven naar beneden. Oei, tof! Maar moet ik dan geen andere gordel aan? Want ik had alleen maar een heup gordel om en 2 dagen eerder werd er mij verteld dat wanneer je ondersteboven een abseil afgaat je een integraal gordel om moet. Neee joh doe niet zo gek zei de instructeur, en ja als hij het zegt zal het vast wel goed zijn. Nog geen 5 seconden later hing ik daar. Met een prachtig uitzicht over de Blue Mountains, alleen dan ondersteboven. En als spiderman zakte ik langzaam naar beneden, AWESOME! Dit smaakte natuurlijk naar meer! En dat kwam goed uit want iedereen kreeg honger en werd er een lekkere lunch voor ons klaargemaakt met een gedekte tafel en al! Super geregeld! Het was ondertussen de 3de keer dat ik dezelfde Canyon in ging en daar wisten de instructeurs wel raad mee. Dit keer kwamen er wat spectaculairdere en meer sprongen aan bod met als afsluiting in sprong van 8m! Super tof! Aangekomen terug op het kantoor stond er een koud biertje te wachten voor iedereen!
Woensdag begon het slechte weer (wat tot nu toe nog steeds aanhoud), het lijkt wel een tropisch regenwoud hier met al die buien! Deze dag had ik ook uitgekozen om weer een beetje te gaan werken. Maar na een 1.5 uur moest ik alweer stoppen want de hond van de baas begon te bevallen. Die hond heeft er in totaal 12 uitgepoept!
Even een kleine lees pauze, zorg dat je goed zit want nu komt er een verhaal aan wat alleen mij kan overkomen.
Zaterdag stond er weer een observatie op het programma, dit keer bij een manege. Deze dag werd je een hele dag een ‘horseman’. De activiteit begon om 9 uur ’s ochtends in de Kanimbla Valley in Blackheath. Ik had geen beschikking over een auto. Mij oppikken op het station was geen optie, wel zou ik een taxi kunnen nemen. Maar een taxi kost geld, is voor luie mensen en is niet leuk. Ik had besloten om op de fiets te gaan, zo erg kon het toch niet zijn! Ik had op google maps gekeken en die had een geschatte tijd van 50 minuten fietsen gegeven. Dat betekende de trein van 8 uur. En hoe kan je deze dag slechter beginnen als de treinen niet rijden. Dat stond niet echt goed aangegeven (dat doet de NS dan wel goed). Dus ik moest wachten tot dat er een bus kwam, top begin van de dag die alleen maar slechter wordt. Aangekomen op het station in Blackheath kwam de regen al wat harder en in grotere hoeveelheden uit de hemel vallen. Maar dat was geen probleem want ik moest in een valley zijn dus dat betekende berg af! Ik nam de gok dat er iemand zou zijn die mij op de terugweg een lift kon geven de berg op. Maar zover was het nog niet.
In het dorp stond de manege al aangegeven, dus ik de bordjes volgen. Totdat ik op een gegeven moment bij een splitsing kwam en er geen bordjes meer stonden. 2 Km geleden had ik nog wel een bordje zien staan van een manege. Ik dacht dus dat ik een afslag had gemist. Dus ik terug fietsen en daar stond een bordje met manege hier afslaan. Yes berg afwaarts en dat was voor zeker 15 minuten zo! Uiteindelijk in het dal aangekomen moest ik nog 10 minuten trappen, ondertussen zocht ik het bordje weer met de manege. Yes manege gevondene en ruim op tijd! Maar deze ziet er eigenlijk helemaal niet zo uit als op de website? Ik zou toch niet fout zitten? Nee dat kan niet want ik rij bijna nooit fout. Ik naar binnen bij de manege en gezegd dat ik een afspraak had. Nee daar wisten ze niks van af. Ik heb ze het mail contact laten zien, maar toen kwam de waarheid boven water. Ik was bij de verkeerde manege. Bij de vraag of het hier in de buurt was kon ik het antwoord al van hun gezichten aflezen. Nee dat is niet in de buurt, je moet helemaal de berg weer op want je moet in de andere Valley zijn. Ik zat in de Megalong Valley en moest dus in de Kanimbla Valley zijn. Oeff dat was even een tegenvaller. Als troost mocht ik wel een boterham pakken, of eigenlijk iets wat er op leek. Nadat ik dit ding al half op had kwam er een man lachend naar mij toe en verklaarde mij voor gek, dat ding had ik dus eerst moeten roosteren.. Ja weet ik veel, ik kom ook maar uit Nederland was mijn antwoord.
Vol goede moet en begon ik aan mijn terugweg. Dit begon leuk want voor het eerst in mijn hele leve sprongen er een paar kangoeroes langs mij. Deze opleving was maar van korte duur want het begon weer wat harder te regenen en de berg werd steeds steiler. Helaas kon ik dit keer geen lift krijgen (er kwamen alleen maar kleine auto’s langs waar niet eens een fiets in had gepast). Na zeker een uur te hebben gefietst en gelopen was ik eindelijk op de top aangekomen. Ik fietste weer naar de zelfde plek waar ik eerder deze ochtend was omgedraaid. Op dit punt aangekomen kon ik mijzelf wel voor mn kop slaan. Achter de bomen verscholen tussen de bosjes stond een klein bordje met een pijl naar de manege. Hoppa eindelijk richting de goede weg, nu kon het echt niet ver meer zijn! Wel dus.. na weer een aardig lange afdaling kwam ik op een zandpad uit, wat ondertussen 1 grote modderpoel was geworden. Langs dit pad stond weer een klein bordje met daarop aangegeven dat het nog 4 km was. 4 km neee dat kan echt niet, ze zullen het bordje wel verkeerd hebben weggezet. Nee dat was helaas ook niet het geval ik moest nog 4 km heuvel op, heuvel af, heuvel op, heuvel af enz.. Uiteindelijk kwam daar de open vlakte en de manege, 2.5 uur later dan gepland was ik er dan eindelijk. Hier werd ik eerst ontvangen, of eigenlijk niet ontvangen, want ze deden alsof ik er niet was. Maar na een tijdje werd er toch contact gezocht met mij. Gelukkig kon ik nog mee draaien in het programma. Mijn eerste activiteit was stront scheppen maar dat werd al snel opgevolgd door een rondje op het paard. Dit ging mij verbazingwekkend goed af! Niet veel later volgde er nog een tochtje en nog wat werkzaamheden. Best wel leuk! Zo veel ongeluk ik op de heenweg had zoveel geluk had ik op de terugweg. Ik kon achterop een pick-up zitten en het grootste gedeelte mee omhoog liften. Uiteindelijk moest ik nog een kleine 20 minuten fietsen voor dat ik weer bij het station was. In totaal heeft mij deze dag 43 km op de fiets bezorgt. Na deze dag ben ik dan toch ook tot de conclusie gekomen dat zoals ik al in een eerder verhaal had beschreven, fietsen hier eigenlijk onmogelijk is!
Terug in Katoomba ben ik langs de bottle shop gereden en heb ik een paar biertjes gekocht want die had ik wel verdient!
Zondag werd ik wakker met aardig wat spierpijn, nu weet ik niet of dat van het fietsen en lopen kwam of van het paardrijden, maar ik voelde het wel. De rest van de dag heb ik geprobeerd om mijn kleren droog te krijgen maar doordat het zoveel geregend had was alles vochtig en koud. Hier in huis is er geen verwarming of iets te vinden en zijn de ramen van enkel glas, dus dat was niet echt bevorderlijk. Daarom heb ik de kachel maar aangestoken en al mijn spullen laten drogen.
Maandag was weer een dagje die aan school besteed werd en dus niet zo heel boeiend was. Dinsdag had ik weer gewerkt. Na het werk had ik besloten om naar de kapper te gaan want mijn haar was toch wel weer een beetje lang aan het worden. Hup naar de kapper, met mijn bril op want ik had wat last van mijn ogen. En dat doe ik dus ook niet meer. Nadat ik verteld had hoe ik het graag geknipt wilde hebben zette ik mijn bril af, dat zorgde ervoor dat ik mijzelf niet meer zo heel erg scherp kon zien, ik was zeg maar 1 grote vlek in de spiegel. De kapster was erg langzaam, het leek wel alsof ze haartje voor haartje aan het knippen was. Ik was al wel een beetje zenuwachtig aan het worden want ik kon dus niet zien wat ze aan het doen was. Uiteindelijk ter controle mijn bril weer opgezet, en gelukkig was het helemaal niet zo heel erg. Wat wel erg was, dat was de prijs. Ik had redelijk lang haar en volgens mij werd daar de prijs van de knip beurt ook op gebaseerd. Ik moest 40 dollar afrekenen, nee dat is geen typ fout! Nog nooit heb ik zoveel moeten betalen. Maar goed weer een ervaring rijker en wat haar armer. Woensdag weer een dagje gewerkt. Na woensdag komt meestal donderdag en dat was ook zo het geval. En dat is vandaag. Vanochtend had ik gesprek met de baas van Lans Edge. Dat is het bedrijf waar ik maandag ga beginnen. Dit gesprek zou eigenlijk in Gerringong plaats vinden maar dat is voor mij 5 uur reizen met het openbaar vervoer. Daar had ik niet zon trek in, en gelukkig kon er ook een Skype gesprek plaats vinden. Dat is altijd spannend want je weet niet hoe die persoon er uit ziet aan de andere kant van het scherm. Gelukkig viel dit allemaal wel mee, hij lijkt een beetje op mijn vader! Een aardige vent die erg enthousiast is! Dat beloofd veel goeds! En zeker nadat ik te horen heb gekregen dat de eerste activiteiten die ik ga doen bestaan uit surfen, snorkelen en hiken. Laat maar komen!
Zo dat was het dan voor deze keer. Ik moet nu heel snel naar buiten rennen om mijn was naar binnen te halen want anders is het weer zeikes nat!
Tot de volgende keer! Of zoals ze hier zeggen,
Cheers!
Ik heb weer mijn best gedaan om jullie een kijkje te geven in hoe het hier aan toe gaat! Veel lees plezier!
De laatste paar dagen van mijn verblijf in Katoomba zijn aangebroken. Zondag 9 maart vertrek ik richting Gerringong. Hier zal ik de langste tijd door gaan brengen. Maar voordat het zover is wil ik jullie graag vertellen wat ik de afgelopen weken weer mee heb gemaakt.
Als eerst wil ik jullie een beetje vertellen over een paar dingen die mij opvielen hier in Australië. Stel je gaat boodschappen doen en wil in de winkel alcohol kopen. Helaas dat is hier niet mogelijk, er zijn hier speciale “Bottle Shops”, dat zijn een soort van grote supermarkten alleen dan vol met drank. Een paradijs voor iedere alcoholist! Als je daar een wijntje of biertje uit wil zoeken ben je zeker een half uur bezig om te kiezen want de keuze is reuze! Maar dat terzijde, de winkelwagen zit vol met van alles en nog wat, maar geen alcohol. Afgerekend en wel wil je met je winkelwagen naar je auto lopen die een eindje verder op staat, maar dat zit er niet in. Als je op een bepaalde afstand komt van de uitgang van de winkel, dan blokkeert er 1 wiel van de winkel wagen en kan je geen kant op. Dit is mij gelukkig niet overkomen want ik doe geen boodschappen met een winkelwagen.
Soms heb je wel eens van die momenten waarvan je denkt, potverdikkeme wat is het hier stil. Nou dat heb ik niet, Gijs en Lex die zorgen ervoor dat ik op deze momenten (en ook andere momenten) kan genieten van lekkere muziek. Ik krijg zo eens in de 2 weken een mixje opgestuurd, genaamd “Radio Down Under”. Buiten de goede muziek zitten er ook leuke sketches in die hier altijd weer een nog bredere glimlach op mijn gezicht toveren.
Nu zullen jullie wel denken Joep is dit alles wat je mee hebt gemaakt? Nee natuurlijk niet! Hou je vast en geniet.
Voor mijn onderzoek moest ik bij een aantal bedrijven een participerende observatie uitvoeren. Dit was natuurlijk super vervelend want het waren allemaal leuke activiteiten! Op zaterdag stond er een klim cursus op het programma, lekker in het zonnetje rustig kijken en gezellig doen. Niet heel erg speciaal. Zondag stond er Abseil en de Empress Canyon op het programma. Tja dacht ik, abseilen heb ik al best vaak gedaan maar als je het in deze omgeving mag doen, dat maakt het toch weer onvergetelijk! Na het abseilen en de lunch stond de canyon te wachten. Deze canyon had ik 2 weken eerder ook al gedaan. Daarom was het dus een uitdaging om er iets speciaals van te maken maar helaas bleef het bij een salto . Aan het eind van Canyon stond de grote waterval te wachten. Dit blijft leuk om te doen! In de link staat een filmpje hoe ik met wat glijpartijen uiteindelijk beneden kom! https://www.facebook.com/photo.php?v=10203379987009050
De volgende dag was niet zo spectaculair want dit was een dagje die aan school besteed moest worden. Maar dinsdag was het weer raak! Er stond de zelfde activiteit op het programma alleen dan met een ander bedrijf. De abseil was op een andere locatie die ikzelf mooier vind. Heel toevallig kende ik 1 van de instructeurs dus dat gaf mij wat meer ruimte om er iets speciaals van te maken. Zoals jullie op de foto’s kunnen zien is dat ook gebeurt. Na 1 normale afdaling vertelde de instructeur mij van ja Joep ga maar eens ondersteboven naar beneden. Oei, tof! Maar moet ik dan geen andere gordel aan? Want ik had alleen maar een heup gordel om en 2 dagen eerder werd er mij verteld dat wanneer je ondersteboven een abseil afgaat je een integraal gordel om moet. Neee joh doe niet zo gek zei de instructeur, en ja als hij het zegt zal het vast wel goed zijn. Nog geen 5 seconden later hing ik daar. Met een prachtig uitzicht over de Blue Mountains, alleen dan ondersteboven. En als spiderman zakte ik langzaam naar beneden, AWESOME! Dit smaakte natuurlijk naar meer! En dat kwam goed uit want iedereen kreeg honger en werd er een lekkere lunch voor ons klaargemaakt met een gedekte tafel en al! Super geregeld! Het was ondertussen de 3de keer dat ik dezelfde Canyon in ging en daar wisten de instructeurs wel raad mee. Dit keer kwamen er wat spectaculairdere en meer sprongen aan bod met als afsluiting in sprong van 8m! Super tof! Aangekomen terug op het kantoor stond er een koud biertje te wachten voor iedereen!
Woensdag begon het slechte weer (wat tot nu toe nog steeds aanhoud), het lijkt wel een tropisch regenwoud hier met al die buien! Deze dag had ik ook uitgekozen om weer een beetje te gaan werken. Maar na een 1.5 uur moest ik alweer stoppen want de hond van de baas begon te bevallen. Die hond heeft er in totaal 12 uitgepoept!
Even een kleine lees pauze, zorg dat je goed zit want nu komt er een verhaal aan wat alleen mij kan overkomen.
Zaterdag stond er weer een observatie op het programma, dit keer bij een manege. Deze dag werd je een hele dag een ‘horseman’. De activiteit begon om 9 uur ’s ochtends in de Kanimbla Valley in Blackheath. Ik had geen beschikking over een auto. Mij oppikken op het station was geen optie, wel zou ik een taxi kunnen nemen. Maar een taxi kost geld, is voor luie mensen en is niet leuk. Ik had besloten om op de fiets te gaan, zo erg kon het toch niet zijn! Ik had op google maps gekeken en die had een geschatte tijd van 50 minuten fietsen gegeven. Dat betekende de trein van 8 uur. En hoe kan je deze dag slechter beginnen als de treinen niet rijden. Dat stond niet echt goed aangegeven (dat doet de NS dan wel goed). Dus ik moest wachten tot dat er een bus kwam, top begin van de dag die alleen maar slechter wordt. Aangekomen op het station in Blackheath kwam de regen al wat harder en in grotere hoeveelheden uit de hemel vallen. Maar dat was geen probleem want ik moest in een valley zijn dus dat betekende berg af! Ik nam de gok dat er iemand zou zijn die mij op de terugweg een lift kon geven de berg op. Maar zover was het nog niet.
In het dorp stond de manege al aangegeven, dus ik de bordjes volgen. Totdat ik op een gegeven moment bij een splitsing kwam en er geen bordjes meer stonden. 2 Km geleden had ik nog wel een bordje zien staan van een manege. Ik dacht dus dat ik een afslag had gemist. Dus ik terug fietsen en daar stond een bordje met manege hier afslaan. Yes berg afwaarts en dat was voor zeker 15 minuten zo! Uiteindelijk in het dal aangekomen moest ik nog 10 minuten trappen, ondertussen zocht ik het bordje weer met de manege. Yes manege gevondene en ruim op tijd! Maar deze ziet er eigenlijk helemaal niet zo uit als op de website? Ik zou toch niet fout zitten? Nee dat kan niet want ik rij bijna nooit fout. Ik naar binnen bij de manege en gezegd dat ik een afspraak had. Nee daar wisten ze niks van af. Ik heb ze het mail contact laten zien, maar toen kwam de waarheid boven water. Ik was bij de verkeerde manege. Bij de vraag of het hier in de buurt was kon ik het antwoord al van hun gezichten aflezen. Nee dat is niet in de buurt, je moet helemaal de berg weer op want je moet in de andere Valley zijn. Ik zat in de Megalong Valley en moest dus in de Kanimbla Valley zijn. Oeff dat was even een tegenvaller. Als troost mocht ik wel een boterham pakken, of eigenlijk iets wat er op leek. Nadat ik dit ding al half op had kwam er een man lachend naar mij toe en verklaarde mij voor gek, dat ding had ik dus eerst moeten roosteren.. Ja weet ik veel, ik kom ook maar uit Nederland was mijn antwoord.
Vol goede moet en begon ik aan mijn terugweg. Dit begon leuk want voor het eerst in mijn hele leve sprongen er een paar kangoeroes langs mij. Deze opleving was maar van korte duur want het begon weer wat harder te regenen en de berg werd steeds steiler. Helaas kon ik dit keer geen lift krijgen (er kwamen alleen maar kleine auto’s langs waar niet eens een fiets in had gepast). Na zeker een uur te hebben gefietst en gelopen was ik eindelijk op de top aangekomen. Ik fietste weer naar de zelfde plek waar ik eerder deze ochtend was omgedraaid. Op dit punt aangekomen kon ik mijzelf wel voor mn kop slaan. Achter de bomen verscholen tussen de bosjes stond een klein bordje met een pijl naar de manege. Hoppa eindelijk richting de goede weg, nu kon het echt niet ver meer zijn! Wel dus.. na weer een aardig lange afdaling kwam ik op een zandpad uit, wat ondertussen 1 grote modderpoel was geworden. Langs dit pad stond weer een klein bordje met daarop aangegeven dat het nog 4 km was. 4 km neee dat kan echt niet, ze zullen het bordje wel verkeerd hebben weggezet. Nee dat was helaas ook niet het geval ik moest nog 4 km heuvel op, heuvel af, heuvel op, heuvel af enz.. Uiteindelijk kwam daar de open vlakte en de manege, 2.5 uur later dan gepland was ik er dan eindelijk. Hier werd ik eerst ontvangen, of eigenlijk niet ontvangen, want ze deden alsof ik er niet was. Maar na een tijdje werd er toch contact gezocht met mij. Gelukkig kon ik nog mee draaien in het programma. Mijn eerste activiteit was stront scheppen maar dat werd al snel opgevolgd door een rondje op het paard. Dit ging mij verbazingwekkend goed af! Niet veel later volgde er nog een tochtje en nog wat werkzaamheden. Best wel leuk! Zo veel ongeluk ik op de heenweg had zoveel geluk had ik op de terugweg. Ik kon achterop een pick-up zitten en het grootste gedeelte mee omhoog liften. Uiteindelijk moest ik nog een kleine 20 minuten fietsen voor dat ik weer bij het station was. In totaal heeft mij deze dag 43 km op de fiets bezorgt. Na deze dag ben ik dan toch ook tot de conclusie gekomen dat zoals ik al in een eerder verhaal had beschreven, fietsen hier eigenlijk onmogelijk is!
Terug in Katoomba ben ik langs de bottle shop gereden en heb ik een paar biertjes gekocht want die had ik wel verdient!
Zondag werd ik wakker met aardig wat spierpijn, nu weet ik niet of dat van het fietsen en lopen kwam of van het paardrijden, maar ik voelde het wel. De rest van de dag heb ik geprobeerd om mijn kleren droog te krijgen maar doordat het zoveel geregend had was alles vochtig en koud. Hier in huis is er geen verwarming of iets te vinden en zijn de ramen van enkel glas, dus dat was niet echt bevorderlijk. Daarom heb ik de kachel maar aangestoken en al mijn spullen laten drogen.
Maandag was weer een dagje die aan school besteed werd en dus niet zo heel boeiend was. Dinsdag had ik weer gewerkt. Na het werk had ik besloten om naar de kapper te gaan want mijn haar was toch wel weer een beetje lang aan het worden. Hup naar de kapper, met mijn bril op want ik had wat last van mijn ogen. En dat doe ik dus ook niet meer. Nadat ik verteld had hoe ik het graag geknipt wilde hebben zette ik mijn bril af, dat zorgde ervoor dat ik mijzelf niet meer zo heel erg scherp kon zien, ik was zeg maar 1 grote vlek in de spiegel. De kapster was erg langzaam, het leek wel alsof ze haartje voor haartje aan het knippen was. Ik was al wel een beetje zenuwachtig aan het worden want ik kon dus niet zien wat ze aan het doen was. Uiteindelijk ter controle mijn bril weer opgezet, en gelukkig was het helemaal niet zo heel erg. Wat wel erg was, dat was de prijs. Ik had redelijk lang haar en volgens mij werd daar de prijs van de knip beurt ook op gebaseerd. Ik moest 40 dollar afrekenen, nee dat is geen typ fout! Nog nooit heb ik zoveel moeten betalen. Maar goed weer een ervaring rijker en wat haar armer. Woensdag weer een dagje gewerkt. Na woensdag komt meestal donderdag en dat was ook zo het geval. En dat is vandaag. Vanochtend had ik gesprek met de baas van Lans Edge. Dat is het bedrijf waar ik maandag ga beginnen. Dit gesprek zou eigenlijk in Gerringong plaats vinden maar dat is voor mij 5 uur reizen met het openbaar vervoer. Daar had ik niet zon trek in, en gelukkig kon er ook een Skype gesprek plaats vinden. Dat is altijd spannend want je weet niet hoe die persoon er uit ziet aan de andere kant van het scherm. Gelukkig viel dit allemaal wel mee, hij lijkt een beetje op mijn vader! Een aardige vent die erg enthousiast is! Dat beloofd veel goeds! En zeker nadat ik te horen heb gekregen dat de eerste activiteiten die ik ga doen bestaan uit surfen, snorkelen en hiken. Laat maar komen!
Zo dat was het dan voor deze keer. Ik moet nu heel snel naar buiten rennen om mijn was naar binnen te halen want anders is het weer zeikes nat!
Tot de volgende keer! Of zoals ze hier zeggen,
Cheers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
