Daar gaan we dan!

Zo daar zit ik dan, in de trein naar Katoomba. Weer even een rustig momentje na een lange en toch eigenlijk best wel vermoeiende reis. Deze reis begon in Amsterdam waar ik werd uitgezwaaid door een groot uitzwaai comité. Dit heeft natuurlijk de nodige traantjes gekost, maarja dat hoort erbij! Gelukkig geen problemen gehad bij de douane. Dus ik zat zo in het vliegtuig, waar ik 1 van de grootste was want er waren bijna allemaal kleine Koreanen. In het vliegtuig lekker gegeten en gedronken onder het genot van een filmpje. Uiteindelijk ben ik ook lekker in slaap gevallen en de nodige uurtjes gemaakt. Aangekomen in Seoul keek ik mijn ogen uit, wat was het daar groot! Zo groot zelfs dat ik met een trein van de ene naar de andere gate moest (er waren 132 gates)! Na 2 uurtjes wachten ben ik in het vliegtuig gestapt naar Sydney. Tijdens deze rit was het eten heel wat minder in vergelijking met dat van de KLM, maar zo netjes als ik ben heb ik alles opgegeten (ook al wist ik niet wat ik at). Omdat het vliegtuig wat vertraging op had gelopen moesten we een rondje extra vliegen. Dit gaf ons de mogelijkheid om de mooie kust van Sydney al te bekijken! Op het vliegveld eventjes gewacht op m’n tas en door de douane, wederom zonder problemen.
Omdat ik nog geen beschikking had over dollars en zonder deze dingen geen kant op kon was het vrij belangrijk dat ik die dus wel had. Bij de eerste 3 pin pogingen lukte het niet, want ik was vergeten op internet aan te geven dat ik in Australië wilde pinnen. Na dit snel omgezet te hebben kon ik wat flappen uit de muur trekken en zo mijn reis naar het centrum van Sydney boeken. Hier moest ik naar toe om mijn aanvraag voor een bankrekening te voltooien. Ik hoopte dat er 1 Commonwealth bank in de buurt zat van het station, maar wat blijkt de stad stikt ervan. De bank die het dichtste bij was naar binnen gelopen en verteld hoe en wat. Deze mensen kwamen met het nieuws dat ik naar een ander locatie moest, 20 minuten verderop. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen, had mijn tas bij een backpackers hostel gedropt (dat scheelde wel 25 kg). Wat misschien wel grappig is om te vermelden is dat bij elk stoplicht, voordat deze op groen springt er een geluidje klinkt alsof Pacman dood wordt geschoten. Ik dacht eerst dat er een telefoon afging of iemand een spelletje aan het spelen was maar dat bleek dus niet zo te zijn.
Nu zit ik even na een lange wandeling die later wordt verteld weer in het hostel.
Na dat alles geregeld was in Australië ben ik met de trein naar Katoomba gegaan. In de ruim 2 uur durende trein toch die ik knikkebollend heb doorgebracht heb ik een beetje kunnen genieten van het uitzicht. Aangekomen in Katoomba gelijk naar een hostel gegaan en mijn spullen weggelegd. Ik had honger als een paard dus gelijk opzoek naar een winkel. En naar welke winkel ga je dan.. natuurlijk de ALDI. Uiteindelijk ben ik omdat ik zo moe was (jetlag) rond half 9 in slaap gevallen en werd ik rond half 8 weer wakker. Tijdens de nacht hoorde ik ook dat er iemand boven mij in het stapel bed kwam liggen. Dit bleek Yannick te zijn uit Sydney, een man van 38 jaar die even de sleur van het dagelijkse leven uit wilde en een dagje naar Katoomba kwam. Ik ben met hem een rondje gaan lopen van meer dan 3 uur door de Blue Mountains. Wat is het hier toch mooi! Overal vogels (en papegaaien) die niet bang zijn van mensen, watervallen, hoge bergen, smalle paadjes, de “3 sisters” en daar boven op de top super veel toeristen. Op de foto kan je ongeveer onze route zien die wij hebben gelopen. Op 1 punt werd er aangegeven dat het verboden was om het betreffende pad omhoog te nemen want er was 3 weken geleden een aardverschuiving geweest. Achja dachten wij we gaan hier gewoon omhoog. Eenmaal boven had je te gezichten van die toeristen moeten zien, 2 bezweette mannen die over een hek klommen waarop duidelijk vermeld werd dat dit pad niet betreden mocht worden. Maar het was toch een mooie tocht met de beklimming van de “3 sisters”.
Na afloop even de toerist uit gehangen en een aantal mooie foto’s geschoten voor het thuisfront. Dit waren de eerste 2 dagen in Australië in een notendop. Hopelijk maak ik jullie nu niet jaloers (hoop natuurlijk eigenlijk van wel) en tot de volgende keer!